Temcid

Temcid'in aslı arapçadır; şeref, büyüklük gibi anlamlara gelir. Kelimenin kökü ise "ululamak" demek olan "mecd"dir. Kısa ve özlü sözler seçilerek yazılmış, münacaat'a benzeyen arapça şiirlere yapılan dinî mahiyette bestelerdir. Allah'ın büyüklüğünü anlatan temcidler toplu ibâdetlerde icrâ edilir ve bir tür münacaat'tır. Pazartesi ve cuma günleri, ramazan aylarında her gece sahur vakti, Allah'a yönelen münacaat dörtlükleri ile ve segâh makamında bestelenmiş şekliyle okunur. Genellikle sık sık tekrar eden melodik devrelerden ibarettir. Tek ve toplu (cumhur) olarak okunan bölümleri vardır. Çoğu kez durak evferi ile bestelenirse de başka usûllerin kullanıldığı da olmuştur. Bu formun en tanınmış örneği Hatîb Zâkirî Hasan Efendi'nin ırak makamından bestelediği münacaatın temcid bölümleridir. (Nota:174=1–2–3–4–5)