Semah

Alevî ve Baktâşîlerin dînî âyinleri esnâsında Tanrı aşkı ve coşkusuyla yaptıkları düzenli hareketlerdir. Alevî Mezhebi mensuplarınca, Cem Evlerinde icra edilir. “Samahta estetik olmayan bir taraf, bayağı hiçbir figür yoktur. Asil, kibar ve zarif bir hareketler düzenidir. Samah dönenler hiçbir zaman birbirlerine değmez, dokunmaz ve ocakta yanan ateşe arka dönmezler. Samah müzikleri, birden fazla bölümleri olan bir dizi ezgiden oluşur. Birinci Bölüme genellikle ağırlama denir ve çok zaman 9 süreli bir ezgi eşliğinde dönülür. Diğer bölümlerde ölçü ve hız değişir. Her bölümün yöreden yöreye değişen adı vardır”.

Halk mûsıkîmizin en parlak türü olup, dînî mahiyettedir. Gerek melodik yapısı, gerekse eser boyunca ritm değişiklikleriyle zen­ginlik taşır. Ayin esnasında topluca belli kurallar dâhilinde yapılan raks, ayrı bir güzellik kaynağıdır.